Soldat klan .=|IOJ|=.

AK-74

Hmm... Broń dla pasjonatów. Jej dobre właściwości w grze zdecydowanie psuje wysoki podrzut lufy podczas strzelania. Spowodowane to jest realizmem (w rzeczywistości jest gorzej, uwierzcie mi, miałem okazje postrzelać z kałacha ). Jednakże jak zapanuje się nad odrzutem co zajmie troszkę czasu można poszaleć. Ciężko o jakiś trickjumping z kałachem. Kałach ma też swoją ciemną stronę, tzn najlepiej się go wykorzystuje kampiąc się gdzieś w kącie. Podsumując broń niezła ale te jej targanie za fraki naszego malusiego soldacika jest smutne 

Typ: Strzał wieloliniowy
Potrzebne 4-6 trafień by zabić
Siła: średnia
Zasięg: spory
Naboje:40
Szybkostrzelność: dość szybka
Przeładowanie:bardzo szybkie
Najlepsze na: M79; Ruger 77; SPAS 12; Barret M82A1, Desert Eagles
Realna skuteczność przy walce z max 3 graczami naraz

AK-74 - karabinek automatyczny, który jest rozwinięciem konstrukcji karabinka AK. Opracowany w 1974, wprowadzony do uzbrojenia Armii Radzieckiej w 1976. Użyty po raz pierwszy w działaniach wojennych po wkroczeniu ZSRR do Afganistanu (24 grudnia 1979).

Różnice między AK-74 i AK (w nawiasie dane dla AK):

    * Inna amunicja: kaliber 5,45 × 39 mm (7,62 × 39) o prędkości początkowej 900 m/s (710). Energia początkowa pocisku wynosi 1385 dżuli (1990), zapewniając 400-metrowy (300) zasięg rażenia. Masa naboju wynosi 10,75 g (18,21), masa samego pocisku - 3,42 g (8; niektóre wersje amunicji - 10). Nowy nabój został zaprojektowany w celu zwiększenia zasięgu broni (dzięki większej prędkości początkowej pocisku) oraz większej stabilności podczas strzelania ogniem ciągłym (dzięki zmniejszonemu odrzutowi).
    * Inny magazynek (lżejszy - plastikowy lub bakelitowy , a nie metalowy).
    * Kolba składana na bok broni (początkowo w AK-74S metalowa, ramowa, w AK-74M z tworzywa sztucznego o kształcie identycznym jak kolba stała).
    * Charakterystyczne cylindryczne, wielofunkcyjne urządzenie wylotowe zamontowane na lufie. Spełnia ono rolę hamulca wylotowego oraz osłabiacza odrzutu i podrzutu, dzięki czemu ustatecznia broń przy strzelaniu seriami. Dodatkowo pełni rolę tłumika płomieni, i kieruje część gazów prochowych do przodu, zmniejszając niebezpieczeństwo poparzenia gorącymi gazami żołnierzy znajdujących się obok strzelca.

AK-74 stanowi obecnie wyposażenie większości armii państw, wchodzących niegdyś w skład ZSRR. Produkowany był lub jest także licencyjnie (także w wersjach z opracowanymi lokalnie modyfikacjami) m.in. w byłej NRD (MPi AK-74N), Bułgarii, Chinach, Rumunii i w Polsce (wzory 1988 "Tantal" i 1989 "Onyks"). W fabryce w Iżewsku w ZSRR, będącej największym producentem konstrukcji M. Kałasznikowa w ZSRR, opracowano i rozpoczęto w 1991 produkcję wersji AK-74M, wyposażonego w nową, składaną kolbę z tworzywa sztucznego, wzmocnione urządzenie wylotowe i pokrywę komory zamkowej oraz wspornik do mocowania celownika optycznego. Wersja ta aktualnie jest zasadniczym wyposażeniem armii rosyjskiej.

Według niektórych opinii, AK-74 jest bronią mniej humanitarną niż AK-47, ponieważ pocisk o mniejszym kalibrze ma skłonność do koziołkowania w końcowej fazie lotu, a także do rykoszetowania: po trafieniu w ludzkie ciało nie przebija tkanek "na wprost", jak większy i cięższy pocisk 7,62 mm, tylko odbija się od kości zmieniając kierunek i własne położenie, co powoduje powstawanie znacznie większych obrażeń. Afgańczycy, którzy w latach 80. XX wieku pierwsi zetknęli się na większą skalę ze skutkami użycia tej broni, właśnie ze względu na okaleczenia, których doznawali nazywali używaną w niej amunicję "zatrutymi pociskami".

Podobne zastrzeżenia wysuwane są także wobec NATOwskiej broni o podobnym kalibrze, np. M16 (kal. 5,56 mm).

Karabin AK-74 był używany bojowo podczas wojny w Afganistanie, I i II wojny czeczeńskiej. Pierwsza wersja AK-74 stała się podstawą do skonstruowania karabinów AK-74S, AKS-74U, AK-74M, AK serii 100 (Black AK), K-3, Wiepr.

W 1993 roku na uzbrojenie Armii Rosyjskiej wprowadzono nowy karabin AN-94, który ma z czasem zastąpić AK-74.